Andere koffie

Zo moet het al eeuwen gegaan zijn. En overal in die landen nog altijd. Nu heeft zij het meegenomen naar hier. Haar kruik, haar matje, vuurtje, servies. En alles wat erbij hoort. Ze hebben niet veel. Enkel elkaar en hun kinderen. Na jaren gescheiden geleefd te hebben zelfs. De liefde heeft het overleefd. Nu zijn ze op zoek naar een thuis, een plek waar de kinderen rustig kunnen opgroeien en zij gewoon een gezin kunnen zijn. Naar brood op de plank en kansen zoals iedereen. Maar zelfs hier op hun tijdelijke plek, tussen gekregen meubeltjes, provisoire gordijnen en verlegenheid van mijn kant, is hun cultuur een oase van geborgenheid. Daar zit ze, op haar krukje voor haar vuurtje, bonen te branden, alle nodige handelingen te doen, met veel zorg koffie te schenken. Wat is ze mooi, deze vrouw. Hier staat de tijd stil, hier leren zij ons wat gastvrijheid is. Dat is andere koffie.