Anders zijn is keigraaf

We rollen langzaam Antwerpen-Centraal binnen. Ik blijf nog even zitten. Ik voel een man rustig langs mij naar een uitgang van de trein stappen. Ik kijk op en zie tot mijn verrassing dat hij compleet punk is. Hanekam, boots, spikes, slogans op zijn rug. Zalig. Dat zie je niet veel meer. Ik houd ervan als mensen zo uitgesproken en consequent zichzelf durven zijn en tonen. Stiekem pak ik mijn gsm en ik maak een foto van hem. Nèt op dat moment komt van de andere kant een jongen bij hem staan. Naar zijn uiterlijk in te schatten is hij "afkomstig van een andere cultuur". De jongen kijkt verrukt en spreekt de punker spontaan aan: "Dat is keigraaf man, die stijl! Zo u eigen durven zijn, da vind ik knap." 

Ik moet ook uitstappen en kom erbij staan en ik beaam wat de jongen zegt. De punker glimlacht kalm.

Thuis gekomen zie ik pas dat ik het plezier van dit contactmoment tussen "allochtone jongen" en punker heb kunnen vastleggen. Wat een geluk. De rest van de avond ben ik er vrolijk van.