De rosse Çois en de kroonprins

Bijbelbabbel vervolg. We zijn beland bij nog maar eens een donkere bladzijde. Laatst ging het al over koning David die zich laf vergreep aan de buurvrouw. De appel valt niet ver van de boom. Vandaag vergrijpt Davids oudste zoon zich aan zijn halfzusje. En hoe reageert vader David? Hij wordt boos. En hij doet niets. Het hele gebeuren verdwijnt in de doofpot en zusje verdwijnt in een levenslang isolement.

Ja, er staan verkrachtingen in de bijbel. Pfoeh heftig. Wat moet je ermee. 'Mannen in die oude tijden waren allemaal bruten, vrouwen verkrachten was normaal', probeert iemand. Not in my backyard? 'Jawel', reageert iemand anders, 'in het dorp van mijn jeugd kende iedereen "de rosse Çois". Alleman wist dat hij "bloemen plukte". Hij werkte alle meisjes af. Maar niemand deed er iets aan.'

En in onze dagen? Hoe kan het dat een veroordeelde verkrachter op vrije voeten rondloopt en bij ons om de hoek een meisje de dood in jaagt? En dat zoveel verhalen ondanks #MeToo nog altijd verzwegen blijven? Daar speelt vanalles in mee. Een groot web van schande en schaamte.

Seksueel geweld neemt vele vormen aan. Van dorpsjongen tot kroonprins, ze worden toegedekt door de zwijgende omgeving en in stand houdende structuren. Zo kunnen ze lang onopgemerkt hun wurgend web opbouwen en dichttrekken.

Het bijbelverhaal ontleedt dit tot op het bot. En zwijgt er niet over. Lees en zie maar wat ervan komt. En wees verwittigd.

De enige in het verhaal die werkelijk naar God verwijst is het slachtoffer. Tot in haar onafwendbare onmacht weet ze God aan haar kant.