Open boek

Een tafel, stoelen, thermossen, tassen en glazen, bladjes papier en zomaar wat mensen die komen binnenwaaien, in een huis aan een plein waar de wereld en al haar volkeren passeert . De jassen mogen uit, de tassen mogen vol, namen worden uitgewisseld. Een boek gaat open. We lezen. Nu 's de één, dan een ander. Hardop en samen. En dan voor onszelf in stilte. De stilte krijgt de tijd. Het boek komt binnen. En dan komt het allemaal naar buiten: dit boek gaat over mij. Kundeda geloven? Ik ken er niet veel van, maar ik herken het meteen. Verdrukking, o ja. Verdriet, zeker. Angst zelfs. Onverbloemd. Bloed, zweet en tranen. Shit en stront. Kennelijk wist die man in dat boek er ook alles van. Hij ging er zelf aan kapot. En ze begrepen hem ook niet. Ik voel zijn pijn. Mijn tranen zitten niet ver weg. Hoor mijn verhaal. Ik ben een open boek. En jij kunt ook een boekje open doen precies. We lachen ook weer van herkenning. Amai wat ben jij dapper geweest. Jamaar, ik heb wel kracht gekregen, zie ik nu. De ergste shit is voorbij. Ik draag wel pijn mee. Maar nu ben ik niet meer alleen. Godweetet. En jullie weten het nu. Het boek, dat zijn wij. En nu mag het weer eventjes toe. Tijd voor een bakje troost. We kunnen er weer tegen.