De kracht van vrouwen

Het getetter komt me tegemoet nog voor ik binnen ben. Hier moet ik zijn. Kindjes komen me tegemoet, ze vinden de pizza niet lekker, maar ik mag wel 's proeven en er is gelukkig van alles. De meisjes die op hen passen en aan tafel zitten met baby's op schoot, glimlachen en vertellen mij dat de mama's boven zitten. Een klein meisje wijst me de weg naar boven en bovenaan de trap wijst ze met een fier gebaar naar binnen. Dank je wel! 

Hier bij de vrouwen is het getetter nog luider, veel luider. Ze zitten bijeen in een zithoek, lopen af en aan met schalen eten vanuit de keuken, staan apart om hun baby te verzorgen, zitten aan een computer iets op te zoeken. Spontaan begint een groepje te zingen, met tamboerijnen en trommels en hoog gejoel en gelach. Er wordt gedanst in bevallige bewegingen van heupen, schouders en armen. Ondeugende blikken gewisseld. Een Afrikaanse vrouw filmt het met haar smartphone, maar dat maakt een andere vrouw boos: we hebben geen hoofddoeken op; wissen die filmpjes! We zijn hier onder elkaar, veilig, onbevangen. Hier willen we kunnen loskomen. Die veiligheid is kostbaar; veilig is heilig. Voelen dat we sterk zijn, samen sterk. Niet alleen in de miserie. Sirenes van in de straat worden overstemd door onze vrolijkheid. Zorgen thuis worden even aan de kant gezet. Angst voor de toekomst voelen we even iets minder. Hier zijn we thuis. Samen zijn we sterk. Krachtige prachtige vrouwen.

Het wordt lente. Naar buiten gaan is nu ietsjes draaglijker geworden.